در سینه‌ام جز مِهر زینب جا نخواهد شد           با او کسی در عاشقی هـمتا نخواهد شد

عاشق شوی حرف دلم را خوب می‌فهمی           ذکری شبـیه «زینب کبری» نخواهد شد

نوکر که جای خود، غـلام نوکرانش هم           درمانده و محتاج در عقـبی نخواهد شد

هر کس که گریان شد برای عمۀ سادات           شرمنده پیش حضرت زهرا نخواهد شد

داغ برادرها…اسارت…سیلی و غارت           در چشم بانویی جز او زیبا نخواهد شد

از غیرت و از عفت زهرایی‌اش پیداست           حتی اگـر معجـر بسوزد وا نخواهد شد

مِیـلش شهادت بود در کـرب و بـلا، اما           زینب نماند که عـدو رسـوا نخواهد شد

بعد از ابوفاضل علمدار است و دین حق           جز با اسارت رفتـنـش برپا نخواهد شد

عـمـری بـلا دیـده ولی داغـی بـرای او           مانـند داغ عـصر عـاشـورا نخواهد شد

همراه مادر هر چه بر سر می‌زنیم انگار           قـاتـل ز روی سیـنـۀ تو پـا نخـواهد شد

کل تن تو جای زخم نـیـزه و تـیر است           جایی برای بـوسـه‌ام پـیدا نخـواهد شد؟